Podczas pobytu na OWNie Ola miała całodobowe wlewy morfiny ze względu na bóle pleców.Kiedy ból wieczorami nasilał się miała dodatkowe leki przeciwbólowe.Zawsze kładłam się obok niej i czasami zdarzało się tak,że zasypiałam pierwsza.Pamiętam jak raz kiedy zaczęły ją boleć plecy prosiła o dodatkowy bonus morfiny.Był ale na końcu.Najpierw leciała pyralgina,ketonal i nie wiem,co jeszcze,a na końcu dostała bonus.Dla mnie było to nie do zniesienia i po prostu rozpłakałam się z bezsilności.Gdybym miała morfinę "pod ręką" sama bym jej dała.Ola zobaczyła jak płaczę i mówiła żebym nie płakała,że wytrzyma.Na drugi dzień powiedziała,że pierwszy raz widziała mnie tak bardzo płaczącą.
Ola brała tak dużo leków,że pielęgniarki musiały dużo wcześniej wszystko szykować żeby zdążyć jej podłączyć.
Po jakimś czasie i Ola doczekała się broviaca(wcześniej nie można było tego zrobić bo miała za dużo powikłań).Na założenie wkłucia jedzie się karetką do innej kliniki.Pojechałyśmy.Po założeniu lekarz zadzwonił po karetkę żeby nas odwiozła na Bujwida.Dyspozytor powiedział,że może być za godzinę.Czekałyśmy.Ola bardzo źle się czuła,cały czas kaszlała(grzybicze zapalenie płuc)i zaczęły bardziej boleć plecy.Po godzinie ja zadzwoniłam po karetkę i dowiedziałam się,że nie ma karetek i trzeba czekać.Minęła następna godzina.Nie wytrzymałam i zadzwoniłam jeszcze raz i pan dyspozytor znów mi powiedział,że nie ma bo jedna wyjechała do Wołowa,a druga nie pamiętam gdzie.Nerwy mi puściły.Łącznie z zabiegiem mijały 3 godziny,3 godziny w opóźnieniu podawania leków.Gdybym mogła to wzięłabym córkę i zaniosła do kliniki bo to piechotą jakieś 15 minut. Powiedziałam mu,że jeśli za 10 minut nie będzie karetki to dzwonię do telewizji i poruszę niebo i ziemię.O dziwo,nie minęło 10 minut i karetka się pojawiła.Przywieźli nas na Bujwida i nie zapomnę jak tamci sanitariusze przekładali Olę z noszy na łóżko.Jak worek ziemniaków.Nie mówię,że wszyscy są tacy bo trafiłam tez na ratowników z prawdziwego zdarzenia.Nie znam ich imion i nazwisk ale to ludzie bardzo zaangażowani w to,co robią.Na OWNie Ola bardzo polubiła panią Anię,jak już potem przyjeżdżałyśmy do kliniki to zawsze szła zobaczyć czy pani Ania jest i odrazu tuliła się do niej i mówiła,że ją kocha:-)Dostała od pani Ani ręcznie robioną bransoletkę(bo pani Ania jest mistrzem w robieniu biżuterii).Założyłam jej tą bransoletkę we wtorek...