Archiwum bloga

Translate

sobota, 5 września 2015

Nie wiem od czego zacząć...
Chyba od tego,że rekordowo krótko czekałam na opinię biegłego.Biegły,a raczej biegła stwierdziła,że "pacjentka i tak by umarła".Nie chce mi się nawet "rozwodzić" na ten temat bo moje zdanie znacie,być może jedni stwierdzą,ze jest to opinia subiektywna,być może...No więc sprawa została umorzona,a ja nie napisałam odwołania,chociaż mogłam,bo i tak to nic by nie dało...
Mam tylko nadzieję,że kiedyś,za rok,10 lat czy 20ścia to czym mnie"poczęstowały" osoby bez sumienia wróci do nich ze zdwojoną siłą.Jestem strasznie zawistna?Tak.W tym przypadku tak.Nie składam życzeń,tylko mam nadzieję,a to różnica:-)

Niedługo minie dwa lata,a boli tak samo,a może jeszcze bardziej...Życie "toczy się"dalej,obok mnie.Mimo,że się uśmiecham to dusza płacze.Nie ma większego bólu niż ten po stracie dziecka i żadne "poradniki",żadni psychologowie,nikt nie jest w stanie naprawić złamanego serca i pękniętej duszy...

Poza tym muszę się pochwalić,że Paweł zdał maturę i mimo obaw dostał się na trzy uczelnie w kraju na Wydział Prawa,wybrał Wrocław bo jest najbliżej.Jestem z niego cholernie dumna i widzę jaka Ola byłaby szczęśliwa z tego:-)



6 komentarzy:

  1. Pani Adriano,
    tak bardzo mi przykro z powodu tego, że tak to się skończyło.
    Również mam nadzieję, że te osoby dostaną to, co Pani od nich dostała.
    Pozdrawiam Panią i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś wyjdzie słońce, również na Pani niebie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mój Boże.....
    Nawet nie wiem, co napisać.....
    Nasza służba zdrowia...ech, książkę by można napisać.
    Dla Pawła , gratulacje!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Droga mamo Aleksandry wczoraj natrafiłam na tego bloga przez przypadek . Przeczytalam wszystkie posty jota w jote . I zbieram szczękę z podłogi . Nie mogę wyjść z podziwu . Dla Oli która walczyła do samego końca i była tak nastawiona pozytywnie wydaje mi się że mimo swojego Młodego wieku zarazala radością ze stu kilometrów co najmniej . Podziwiam też panią . Ze pani walczy dalej z tymi przyslowiowymi ,,lekarzami,, przykro mi ze tak to się skończyło . Łzy lecą do gardła :( pozdrawiam panią oraz Brata Oli, Pawła . Ślę uściski .

    OdpowiedzUsuń
  4. Tak myslalam ze taki bedzie wyrok dlatego u nas po smierci Dagmary nie zaczynalismy walki z nimi , serce nadal boli mimo ze od jej odejscia mijac bedzie nie dlugo rok a ja nadal nie moge zyc normalnie , na blogu Oli jestem od poczatku i bardzo podziwiam pania ze miala sile zeby walczyc o sprawiedliwosc , ale niestety u nas w sluzbie zdrowia tego nie ma , panuje znieczulica i suche slowaa lekarza. Nigdy nie zapomne jak powiedzial do mojej siostry a mamy Dagusi gdy serce sie jej zatrzymalo "tu nie ma co ratowac" to byla podlosc z jego strony.

    OdpowiedzUsuń
  5. wracam, pamiętam, modlitwą i sercem z Wami

    OdpowiedzUsuń
  6. Aż smutno się czyta. Niestety lekarze to bardzo często osoby, które nigdy nie powinny pracować z innymi ludźmi. Ale niestety taka jest Polska. Ludziom odcina się kończyny, tylko dlatego, że leczenie jest za drogie, uśmierca się ich, bo brakuje pieniędzy w budżecie, a potem pseudonaukowym językiem próbuje się wytłumaczyć, że to i tak był wyrok. W Kaliszu była taka sytuacja, że chłopakowi chcieli odciąć nogę, ale rodzice się nie zgodzili i... drugi lekarz (w Poznaniu) powiedział, że nie będzie problemu z ratowaniem jej :) Ciekawe, czy odcinaliby kończyny albo uśmiercaliby swoich bliskich... Życzę dużo siły i przede wszystkim - spokoju. Karma wraca.

    _____________
    https://www.credy.pl/pozyczka-na-samochod/ - najlepsze pożyczki w sieci!

    OdpowiedzUsuń