Tu znów mama Oli.Dziś anestezjolog przeprowadził ze mną rozmowę.Poważną.Z góry wiedziałam,co mi chce powiedzieć,ale nie przypuszczałam,że puszczą mi nerwy i się poryczę.Oli nie było przy tej rozmowie ale widziała,że płakałam i to ona mnie pocieszała.Czasami człowiek po prostu nie wytrzymuje.Jesteśmy w innym szpitalu na intensywnej terapii.Ola leży teraz w masce tlenowej,a mi pozwolono zostać na noc ze względu na jej stan.Krytyczny.W najlepszym wypadku spędzimy tu kilka dni,w najgorszym dłużej.Nie wiem,co dziś Ola napisała ale ma sepsę,zapalenie płuca i od dwóch dni rano nie można było jej zmierzyc ciśnienia żadnym aparatem.Boimy się niewydolności krążeniowej,oddechowej itp.Ola znów nie chodzi i jest niestety uzależniona od osób trzecich,co dla niej jest okropne.Za każdym razem przeprasza i dziękuje,że coś się dla niej robi.A już miałyśmy nadzieję,że nic nas nie spotka złego po drodze.
Chciałam też napisać,że Agata M.,którą niektórzy internauci oczerniali nawiązała ze mną kontakt i pomimo,że sama choruje od kilku lat chce pomóc Oli organizując np.robienie kartek itp.Dziękuję jej również i jak tylko Ola wyjdzie z tego na pewno spotkamy się z nią.
Czekam również z utęsknieniem na powrót do kliniki na Bujwida bo muszę dorwać jedną siksę lekarkę,która przez telefon powiedziała mi,że mają więcej pacjentów niż łóżek no ale jeśli stan Oli będzie się pogarszał to oczywiście proszę dzwonić i przyjeżdżać.Teraz wiem,że najpierw przyjadę,a potem zadzwonię.Ta sama pani lekarz kilka miesięcy temu powiedziała mi,że 80% chorych może być wyleczonych "no ale wie pani,zawsze ktoś zostaje w tych20stu%".Nie powiem, miło.Powinna chyba opłacić sobie kurs komunikacji międzyludzkiej.Najgorsze jest to,że tacy ludzie się rodzą,a powinni brać się z siewu:-)
P.S.Tradycyjnie dziękuję za wszystko,a szczególnie za trafione komentarze.
Mama Oli.