Wczoraj w nocy zauważyłam,że córka gorzej oddycha,najpierw były "wąsy",a potem maska tlenowa,byle jaka,taka,która niestety nie przylega mocno do twarzy,ale ta maska uratowała Olę przed odejściem.Ola siedziała,a ja ją uspakajałam,że musi trochę się przespać bo znów będzie niewyspana i ja też.Pokiwała głową,a za chwilę zapytała,gdzie biegniemy i,że do szkoły musi iść.Przytuliła swojego kłapoucha,prezent od kiedyś nam bliskich osób,do ręki wzięła róg koca,tak jak to robiła wtedy kiedy była małym dzieckiem i zamknęła oczy.Zasnęłam.Po trzech dobach niespania to chyba normalne.Kiedy się obudziłam pielęgniarka chciała jej zmierzyć ciśnienie,nic z tego.W nocy zgłaszałam,że Ola ma mokre plecy i jakąś wysypkę.Ola miała oczy wpół otwarte i nie reagowała na nic.Wezwano lekarza,który dał dla Oli tabletki pod język na zbicie ciśnienia,które(teraz dokładnie nie napiszę) było bardzo wysokie,a tętno wynosiło ponad 150.Dziecko nie reaguje,ma zacisnięte zęby,a ja mam włożć tabletki pod język.Wezwano anastezjologa,z innego szpitala,naprawdę szybko się pojawił.Zdecydował o intubacji.Niestety,"coś"przeszkadzało w gardle i nie ryzykował,więc włożył rurkę na jakieś 3cm.Lekarz dyżurująca dzwoniła do każdego szpitala żeby znalezć miejsce na intensywnej terapii,w końcu udało się załatwić,ale najpierw trzeba było załatwić tomograf głowy i larygologa.I to się udało w końcu.Ola miała w sobie bardzo dużo dwutlenku węgla.Plusem jest to,że nie ma zmian w mózgu.Karetka,zresztą ze wspaniałą załogą,co rzadko się zdarza,zawiozła nas na tomograf na Borowską.Trzeba było podłączyć tlen,a tam są inne wejścia w ścianach do tlenu więc trzeba było pożyczyć przedłużki jakieś.Przy tomografie stała maszyna z tlenem,tlen odkręcony  ale nie leciał przez rurkę więc wezwano panią obsługującą tą maszynę,która się zdziwiła,że nie działa.Laryngolog zdecydował,ze trzeba przeprowadzić zabieg tracheotomii i tak się tez stało.Czekałam w korzytarzu,gdzie jakiś myjący łóżka kazał mi wyjść,a pani anestezjolog powiedziała,że mam czekać w tym miejscu.Trzy razy byłam wypraszana,a miałam dostać zielony mundurek.Następnie zawieziono nas na Koszarową na OITD,gdzie wiedzieli,że mamy przyjechać ale nikt nie potwierdził,że będziemy.
W skrócie,dziękuję ludziom,którzy ratowali moją córką i to zrobili,ale przepływ informacji jest fatalny.Ola nie jest dziewczyną,która narzeka,że ją coś boli.Jak już boli bardzo to wtedy chce coś na ten ból.Żeby go zabrać, więc jak cały czas się skarżyła na ból łopatki,ciężko oddychała to można było zrobić coś wcześniej.Nie będę gdybać teraz,idę zaraz do Oli.Tyle,co się dowiedziałam przed chwilą to stan jest ciężki.Nic od wczoraj się nie zmieniło.ma toczone płytki bo szpik nie chce pracować.Wiem,że trzeba czasu i jestem cierpliwa i wiem,że różnie może być.Ola to moja córka
 Jeśli komuś się coś nie podoba to niech k...a ogląda i czyta romanse bo prawdziwe życie,ból, cierpienie,emocje wyglądają trochę inaczej niż w filmach.Pozdrawiam wszystkich,którzy nigdy w życiu nie słyszeli,nie czytali i nie powiedzieli brzydkich słów.