Jakieś dwa miesiące przed zdiagnozowaniem u Oli białaczki lądowałyśmy kilka razy na SORZE w Legnicy.Pediatrzy,którzy nas przyjmowali przepisywali leki przeciwbólowe.Żaden nie wpadł na pomysł żeby zrobić morfologię.Kiedy Olę bolała pachwina tak,że nie mogła już chodzić znów trafiłyśmy na SOR.Przyjęła nas p.Downar.Stwierdziła u Oli rwę kulszową.Przepisała leki.Ola jeszcze gorzej po nich się czuła.Nie jestem lekarzem ale trochę się zdziwiłam,że rwa kulszowa zaczyna się od bólu pachwiny.No cóż to ta pani kończyła medycynę ze specjalizacją-pediatria.
Pamiętam jak w sobotę,przed sylwestrem,znów trafiłyśmy na SOR. Ola dosłownie "leciała mi przez ręce".Kolejka.Małe dzieci.Zapytałam w końcu panie w okienku czy mam wezwać pogotowie bo córka nie wytrzyma czekania.Panie poradziły mi żebym poprosiła kogoś żeby mnie przepuścił.Rada dla rodziców-lepiej wezwać pogotowie bo zostaniecie przyjęci bez kolejki niż patrzeć się na miny rodziców,kiedy prosicie o to żeby Was przepuścili.Olę skierowali do naszego szpitala.Była tam może ze 3-4 godziny i wstępnie lekarz zdiagnozowała chorobę.Szybkie pakowanie w domu i jazda o północy karetką do Wrocławia.
Każdy rodzic ma opanowane szybkie pakowanie,w razie nagłego wyjazdu.
Ola dostała kroplówki,ja łóżko polowe i pościel.
Pierwsza diagnoza we wrocławskim szpitalu nie potwierdziła białaczki.Kamień z serca.Druga w przeciągu trzech dni potwierdziła,że to białaczka.Podarowane dwa dni szczęścia matce.Ulgi.Nie wiem jak to nazwać.
Wg p.Grażyńskiej,lekarz na Bujwida,Ola została obdarzona "tą lepszą białaczką".Dla mnie w tamtym momencie i dalej tak jest,nie ma lepszej lub gorszej białaczki.Białaczka to białaczka i już.Do mnie nie przemawiają statystyki,że większy procent wyleczalności jest w białaczce limfoblastycznej.
Przemawia do mnie to,że każdego pacjenta powinno się traktować indywidualnie,a nie książkowo.
P.S.Postaram się opisać pobyt w szpitalu z punktu widzenia matki.